σαυρίτσες και φιδάκια..

Δυο από τα θεματα που ακούω κάθε μέρα είναι α) η βλακεία σαν κυρίαρχο στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας και β) η λογοκρισία σαν ζήτημα κρίσιμο και ακόμη μη συνειδητοποιημένο. Θεωρώ ότι ήδη πολλά χρόνια τώρα, τουλάχιστον από το 1999 σιγά σιγά κυριαρχούν και τα δυο. Αθόρυβα και συστηματικά. Ειναι ιδιαίτερα απογοητευτικό, εκεί που διαβάζεις και θαυμάζεις τα αντίθετα, να φτάσεις να καταπίνεις τα χειρότερα. Πάντα η ελευθερία πνεύματος και λόγου είχε ένα τίμημα, αλλά νομίζω ότι ποτέ δεν ζήτησαν από τον κόσμο να πει τη γνώμη του ανοιχτά, για να του κλείσουν το στόμα αμέσως μετά. Αρκετά με τις αντιφάσεις που γδέρνουν το δέρμα της εποχής μου. όλα αλλάζουν για να καταντήσουν ολόιδια με λίγο πριν. Ο Γ. θεοτοκάς ασφυκτιούσε το 1945 και είχε τις ενοχές και τις αμφιβολίες που εκφράζουν όλοι στα περιοδικάκια και τα βιβλία. "Μονο ακίνητος γλιτώνεις από τα φίδια"- δεν νομίζω, γλιστράνε πιο αθόρυβα και πιο γρήγορα από την ακινησία σου.
Μια νεαρή κοπέλα, γύρω στα 35, δήλωσε ότι δεν έχει καμία σχέση με την ενημέρωση, την επικαιρότητα και εν γένει ότι συμβαίνει στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας. Στην ουσία, οι ενεργοί πολίτες θα πρέπει να μετριούνται στα δάκτυλα. Σε αυτούς νομίζω αξίζουν τα εύσημα που έχουν το κουράγιο να δίνουν χρόνο και ενέργεια από τη σύντομη ζωή τους για να κτυπούν τα φίδια....
Κατά τα λοιπά, οι Mizens δυστυχώς σταμάτησαν. Μήπως είναι ένα βρώμικο κόλπο του γερμανού κολοσσου για να περικόψει "δαπάνες";