Ένα ταξίδι..

Ο ποιητής ζει μέσα στον πραγματικο κόσμο. Τον φοβούνται επειδή χώνει τη μύτη του ανθρώπου μέσα στα σκατά του. Ο ανθρώπινος ιδεαλισμός υποχωρεί μπροστά στην τιμιότητά του, με την ανεπικαιρότητά του (την πραγματική επικαιρότητα), με το ρεαλισμό του που οι άνθρωποι θεωρούν απαισιοδοξία, με την τάξη του που αποκαλούν αναρχία. Ο ποιητής δεν πάει με το πρωτόκολλο. Για πολύ καιρό θεωρούνταν ο αρχηγός του πρωτοκόλλου της ανακρίβειας. Την ημέρα που το κοινο κατάλαβε τον πραγματικό του ρόλο, τον φοβήθηκε.

--Ζαν Κοκτώ, Ο Γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες"--

Ερωτησεις...

Απολλωνας ή Διονυσος; για ποσους αιώνες ακόμη θα ζυγιάζει ο άνθρωπος τα φτερά του πάνω από αυτό το δίλημμα;

Εγγονόπουλος

Οι ποιητές συλλαμβάνουν μιαν άλλη χροια των πραγμάτων. Σήμερα στο ΜΕΤΡΟ σε μια αφίσα που αναρτήθηκε στα πλαίσια του εορτασμού του έτους Εγγονόπουλου, διάβασα ένα πεντάστιχο του
" χαρά ή λύπη; χαρά
λύπη ή ανία; λύπη
πόλεμος ή ειρήνη; ειρήνη
να σε αγαπούν ή να σε αγαπά;

ν αγαπω"

Editorial

Το συγκεκριμένο blog είναι περισσότερο ένα σημειωματάριο ιδεών και υποθέσεων παρά ένα ημερολόγιο. Δεν υπήρξε καμία ανάγκη για δημοσιότητα και υπαρξη του συντάκτη, έστω και στον κυβερνοχώρο, παραμόνο μια ελπίδα συνάντηση με τις σκέψεις και τις ιδέες των άλλων.Δεν καταβάλλω καμία προσπάθεια να γίνει γνωστό και περιμένω να συναντήσω το ηλεκτρονικό τυχαίο...

Ερωτικό πανδαιμόνιο

"Πως να σε ζωγραφίσω με λέξεις και ανάσες; Έχω τα μάτια σου στο μυαλό και με ερεθίζουν σιωπηλά. Και τρέμω και λαχανιάζω από αμηχανία. Και σε θέλω κάθε ώρα, μα σε αφήνω. Μηπως είσαι μια εικόνα; που έχασε τα χρώματα και αποκαλύπτεται μόνο στα όνειρα. Είσαι τα μάτια μου και μέσα τους βλέπω τον κόσμο"

Σήμερα είναι μια μέρα άστατη, όπως οι άνθρωποι δίπλα μας. Στα δικαστήρια αποκαλύπτεται η ανθρώπινη συμπεριφορά. Ψέμματα κατόπιν όρκου, πρόκληση για εντυπωσιασμό, στημένες αντιδικίες, ΄κινήσεις εντυπωσιασμού. Απορώ ποιος διαβάζει ακόμη τους αρχαίους συγγραφείς, εκείνους που μιλούσαν για την "Αρετή", την "Ανδρεία", τη "Γενναιοψυχία", την "Ψυχή". Πόσο παλιά, ή χειρότερα πόσο άγνωστα πράγματα σήμερα;

Φωνή μέσα από τη λήθη

Καθε λέξη είναι σαν ανασα..ειναι όλες τους πολύτιμες και ανεπανάληπτες. Γεμιζουν περιεχόμενο μια φωνή και πλημμυρίζουν συναίσθημα την ψυχή. Πιστευετε τις λεξεις που ακούτε; εγώ ποτέ και ας πιστεύω την καθε λεξη που απευθυνω στους αλλους. Ειναι σαν μια γεφυρα, την χτίζω για να πλησιασω τους άλλους, την γκρεμίζω όταν αυτοί θελουν να με πλησιασουν. Πιστεύετε λοιπόν τις λέξεις που σας απευθυνουν;