σαυρίτσες και φιδάκια..

Δυο από τα θεματα που ακούω κάθε μέρα είναι α) η βλακεία σαν κυρίαρχο στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας και β) η λογοκρισία σαν ζήτημα κρίσιμο και ακόμη μη συνειδητοποιημένο. Θεωρώ ότι ήδη πολλά χρόνια τώρα, τουλάχιστον από το 1999 σιγά σιγά κυριαρχούν και τα δυο. Αθόρυβα και συστηματικά. Ειναι ιδιαίτερα απογοητευτικό, εκεί που διαβάζεις και θαυμάζεις τα αντίθετα, να φτάσεις να καταπίνεις τα χειρότερα. Πάντα η ελευθερία πνεύματος και λόγου είχε ένα τίμημα, αλλά νομίζω ότι ποτέ δεν ζήτησαν από τον κόσμο να πει τη γνώμη του ανοιχτά, για να του κλείσουν το στόμα αμέσως μετά. Αρκετά με τις αντιφάσεις που γδέρνουν το δέρμα της εποχής μου. όλα αλλάζουν για να καταντήσουν ολόιδια με λίγο πριν. Ο Γ. θεοτοκάς ασφυκτιούσε το 1945 και είχε τις ενοχές και τις αμφιβολίες που εκφράζουν όλοι στα περιοδικάκια και τα βιβλία. "Μονο ακίνητος γλιτώνεις από τα φίδια"- δεν νομίζω, γλιστράνε πιο αθόρυβα και πιο γρήγορα από την ακινησία σου.
Μια νεαρή κοπέλα, γύρω στα 35, δήλωσε ότι δεν έχει καμία σχέση με την ενημέρωση, την επικαιρότητα και εν γένει ότι συμβαίνει στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας. Στην ουσία, οι ενεργοί πολίτες θα πρέπει να μετριούνται στα δάκτυλα. Σε αυτούς νομίζω αξίζουν τα εύσημα που έχουν το κουράγιο να δίνουν χρόνο και ενέργεια από τη σύντομη ζωή τους για να κτυπούν τα φίδια....
Κατά τα λοιπά, οι Mizens δυστυχώς σταμάτησαν. Μήπως είναι ένα βρώμικο κόλπο του γερμανού κολοσσου για να περικόψει "δαπάνες";

2800..

Γεμάτη μαλλί, με κλάμα διακριτικό και με κλειστά ματάκια ήρθε στο κόσμο η Δανάη. Το λέω και δεν το πιστεύω. Το πιο μεγάλο θαύμα, τα παιδιά. Ευλογημένα τα παιδιά όλου του κόσμου! Τέτοιες μέρες δεν σε ενοχλεί η απεργία, το θράσος, η κακία. Επιτέλους μια μέρα καθαρή, να τη θυμάμαι για πάντα.

ΠΗΡΑ ΠΤΥΧΙΟ!

Πηρα και το δευτερο πτυχίο μου!Πλέον είμαι και..επικοινωνιολόγος και θα φορέσω τήβεννο για δεύτερη φορά!Εκείνος ο όρκος μονο που σε αναγκάζουν να πεις ειναι λιγάκι ζόρικος. Στην πρώτη μου ορκωμοσία απέφυγα την ανύψωση των δακτύλων, και σίγουρα και αυτή τη φορά θα το επαναλάβω.
Φυσικά και δεν σπούδασα για να βρω καλύτερη δουλειά, απλά και μόνο το καταδιασκέδασα. Μακάρι να είχαν όλοι αυτή τη χαρά και αυτη τη βιβλιοθήκη, να συμπληρώσω.
Το μόνο που μου έμεινε είναι το ρίγος όταν κάποιο μάθημα πήγαινε καλά, ή κέρδιζα τα θετικά σχόλια στις προφορικές εξετάσεις, όπου μονάχα η τύχη διαφοροποιεί τον έναν από τον άλλο.
Φαντάζομαι δεν θα ξαναβρεθώ στα θρανία, εκτός και αν δεν αντέξω εκτός. Θα δούμε...

ΑΝΤΙΟ ΑΝΤΙ..

όπως πάντα λιγο αργά έμαθα για το τέλος του ΑΝΤΙ. Το γνώρισα πριν 5 χρόνια, όταν μας έδινε στο χέρι ο Μ. τεύχη του για να διαβάσουμε τα αστεία του και τα άρθρα κριτικής του. Εγώ που μεγάλωσα στην εποχή του "ΚΛΙΚ" και του "ΝΙΤΡΟ" έβλεπα ένα περιοδικό χωρίς καθόλου διαφημίσεις καταναλωτικών αγαθών και με πολύ περιεχόμενο και με πολύ διάλογο. Δηλαδή πράγματα ξένα για τον Ελληνικό Τύπο, πολύ περισσότερο σήμερα. Έμαθα θέματα που έμειναν κρυφά για χρόνια, για την πολιτική ιστορία του τόπου και διάβασα φωνες από όλους τους χώρους. Μπήκα και στα γραφεία τους. Άνθρωποι όλο πάθος και βουτηγμένοι στο μελάνι και το πληκτρολόγιο του υπολογιστή, περιτριγυρισμένοι από παλιά τεύχη. και το ραδιόφωνο πάντα ανοιχτό. Εκεί έκανα την πρώτη μου "παρακολούθηση", παρακολουθούσα το Μ. να γράφει, με ένταση και με το δάχτυλο στο μπροστινό δόντι, όλο περίσκεψη. Γνωρισα και τον papou, διάβασα βιβλία της ΄Αντειας και θαυμασα τη θέα από το υπέροχο σπίτι όταν γινόνταν ρίψεις ιδεών για τους ΑΝΤΙ ολυμπιακούς. Να, μια μικρή αφορμή να ξυπνήσουν αναμνησεις. Όπως αυτή του Φεστιβάλ στην Ευελπίδων, με κουζίνα από όλο τον κόσμο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λεγόνταν Συνασπισμός και ακόμη ο Κωνσταντόπουλος φιγουράριζε αντί του Αλέξη.. Τελικά δεν έχω παράπονο, κάτι αλλάζει στη χώρα αυτή, ίσως όλα παίρνουν μια γυαλάδα trendy και αποσύρονται οι παλιές αξίες, αλλά κάτι αλλαζει.

Καλό ταξίδι ΑΝΤΙ μακάρι οι ιδέες του περιοδικού να μείνουν ζωντανές και ανεξίτηλες στο μυαλό όλων όσων έχουν την τύχη να ακούν και να βλέπουν με τις αισθήσεις ξύπνιες.