Σημερα

Σήμερα δεν μπορεσα να απεργήσω, γιατί οι προθεσμίες δεν επέτρεπαν να λείψουμε από το γραφειο. Είμαστε κοντά στο κέντρο και είδα τα πράσινα ανθρωπάκια σε δράση, κλειστά τα Εξάρχεια, και μια περίεργη σιωπή που άπλώνεται κάτι τέτοιες μέρες που μυρίζει δακρυγόνα. "Έφτασαν στο άβατο των Εξαρχειων", υπάρχει θέμα λοιπόν...Διάβασα στα blogs που υποκατέστησαν τις απεργούσες εφημερίδες τις δηλώσεις του Παπανδρέου και του Αλαβάνου, ελπίζω μόνο να μη στοιχηματίσουν κάποιοι όπως στο ΠΡΟΠΟ ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.
Παλιά διαβάζοντας ιστορία, είχα δεί πως μονο οι επαναστάσεις και οι απεργίες αλλάζουν κάτι, όμως πια ούτε αυτό είναι αρκετό.
Το μονο ενδιαφέρον που προχωράει παρακάτω την (ελληνική σκέψη) είναι η επικαιρη ενασχόληση με τις κατασκευές ταυτοτήτων και προκαταλήψεων, "οι ευνοουμενοι", οι "λουφαδόροι", οι έτσι και οι αλλιώς. Δηλαδή κάποιοι διανοουμενοι μιλάνε για το πόσα κουτάκια κουβαλάμε στο μυαλό μας και πως έτσι παίρνουμε θέση στα κοινωνικά θέματα. Εξεπλάγην. Ξαφνικά μίλησαν. Αλλά είναι αργά να δουν το φως όλοι αυτοί που βολεύονται στις προκαταλήψεις τους. Το οκτάωρο είναι μια θυσία στους εργοδότες, έτσι γράφουν τα συνθήματα ΄και ίσως να μην είναι και τόσο πολύ αφοριστικά όσο ακούγονται. Σεβασμός λοιπόν στους διπλανούς μας, για να μή γίνουμε όλοι δωσίλογοι όταν έρθει η ώρα του πολέμου...