12 Δεκεμβρίου, 2007

ενιαίος-ενιαυσιος

Ο χρόνος είναι ενιαίος και κολυμπάω μέσα του. Πολλές φορές περπατάω και νομίζω ότι τα βήματά μου είναι μέσα στα σύννεφα. Δεν θέλω να πηγαίνω για ύπνο, μου διαταράσσει αυτή τη συνέχεια. Οι καλές προθέσεις δεν προκαλούν κάποια διάκριση. Όσο και να με φυλακίζουν με προθεσμίες και όρια ξέρω πως κατα βάθος είναι ευρήματα για να δυσκολεύουν τη ζωή και εν τέλει να της δινουν κάποιο νόημα. Το ίδιο και με τα συναισθήματα. από την αρχή μέχρι το τέλος μένουν ίδια. Οι αποχρώσεις αλλάζουν, αλλά και αυτές μέσα στη διάρκεια γίνονται ομοιόχρωμες. Η αίσθηση πως θα περπατάω αιώνια μου προκαλεί περίεργες σκέψεις.
Σήμερα ένας αγαπημένος μου εκτινάχθηκε από τη μοτοσικλέττα και προσγειώθηκε στο έδαφος, μια γνωριμία με τη βαρύτητα που έχει τη δύναμη να επιβληθεί στο χρόνο και να τον συμπιέσει λιγάκι. Τα μεγάλα γεγονότα που απειλούν την ύπαρξή μου νομίζω ότι δίνουν την αίσθηση της ζωής. όχι όμως προς θεου, σαν τα παιδάκια που πνίγονται για να νιώσουν την ηδονή του θανάτου. έχουν απομονώσει το ένστικτο της επιβίωσης με έναν γοητευτικά επικίνδυνο τρόπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: