25 Μαΐου, 2010

Κάποιος ξέχασε να μου πει τι να γράψω

Μετά από μια βόλτα στην πόλη του φωτός, την πόλη των πάρκων θα την αποκαλούσα τώρα πια, επιστροφή στο πεδίο μάχης. Εδώ που μένω δεν θα πάρω ποτέ το ποδήλατο μου να βγω μια βόλτα και κανένα αεράκι δεν θα φυσήξει την πλάτη μου. Εαν ήξεραν όσοι μένουν στην Πόλη του Φωτός πόσο τυχεροί είναι, ίσως να μην άναβαν ποτέ ξανά φωτια, ίσως να μην μεθούσαν ποτέ ξανά, για να ξεχάσουν ότι όλα είναι παντού το ίδιο πολύπλοκα απλά.
Είναι δύσκολο κάθε μέρα να θυμάσαι πως ήταν 20 χρόνια πριν, όπου πάλι έναν πόλεμο επικαλούσουν και κάποιο θερμό επεισόδιο. Είναι όλη αυτή η ζέστη που απλώνεται από το Ιρακ ως τη Σερβία και το ατέλειωτο Χουμπλα-Χουμπλα που απλώνεται από την έρημο ως τον Σηκουάνα.
The art of being here θα γίνει η πιο δύσκολη, η πιο γρατσουνισμένη φωνή που συγκινεί το Ειναι σου. Ετοιμάσου, μάζεψε τόξα και ασπίδες, θα κερδίσει αυτός που θέλει να διασχίσει και να φτάσει στην ακτή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: