Σαν τον ποντικο στη στέγη...

Η δεύτερη μέρα των καταστροφών άρχισε να μπαίνει στο ρυθμό της ρουτίνας...για τον τηλεθεατή...σαν τις βόμβες στη Καμπούλ...η έκπληξη είναι κάπως μειωμένη, τώρα πια όλα τα περιμένουμε, καθώς και την εξάπλωσή της σε όλη την πόλη.
Τα πρωινά είμαι σαν ποντικός, τρυπώνω σε ένα λεωφορείο ή στο μετρό και σκαω μύτη στη Χαριλάου Τρικούπη, ναι, λίγο πριν τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, τα μόνα γραφεία αντιπολίτευσης στον πλανήτη που φυλάσσονται 365 μέρες το χρόνο!και συναντάω τις φάτσες των "ανδρων των ΜΑΤ" που το μάτι τους γυαλίζει αυτές τις μέρες, που κοιτάνε γυναίκα και είναι έτοιμοι να της ορμήσουν, που κρατάνε τα δακρυγόνα σε τσιγκινα κουτάκια και καπνίζουν ψιλοαμέριμνοι, ψιλοετοιμοπόλεμοι. και επικρατεί στο δρόμο μας μια νεκρική ησυχία, αυτή που προμηνύει ανησυχία και κρυφή δραστηριότητα. Ανεβαίνω στο ποντικίσιο γραφειάκι μου, συναντώ κόσμο που παρά τις δυσκολίες μετακίνησης έρχεται να πάρει λεφτά και κατά τις 3.00 φεύγω. Μη τυχόν και νυχτώσει. Και βγουν οι κακοι, οι κουκουλοφόροι, που μάλιστα από ότι ακουω πρέπει να είναι και ΣΥΡΙΖΑ (έχουμε στυλ σαν Έλληνες, με την ταυτότητα και τη μαγκιά μας) και εγώ πρέπει να είμαι μέσα, σαν την κοκκινοσκουφίτσα.
Σήμερα ανέβηκα και τη Σκουφά. Τα μπαρ με τις σαμπανιες και τις μπόμπες πήγαν από ..μπομπα...Μαύρες σακκούλες σκεπάζαν τις τζαμαρίες.Ένας προνοητικός για να γλιτώσει το νεο χτυπημα κόλλησε και χαρτάκι από εκτύπωση υπολογιστή "ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΗ" για να παρει με το μέρος του τους κακούς και μη χαλάσουν τη προσοψη που πριν μια βδομάδα ανακαίνισε...και πιο πάνω σκουπιδοσακκούλες μαύρες. και κλειστά όλα. σήμερα δεν ήπιε κανείς καφε...
Και κατέβηκα προς Νομική, ρημαδιό ο Βαράγκης και ένα JEEP ήταν για μουσείο, καμμένο ως εκεί που δεν παίρνει.Στη γωνία οι "΄άνδρες των ΜΑΤ", περιμένανε...εμένα ή τους κουκουλοφόρους, ή τους κακούς, ή όλους μας που ίσως τολμήσουμε μια μέρα να γίνουμε κακοί, ή και να παραμείνουμε ως έχει, απλά θα τολμήσουμε να πουμε μια αντίθετη κουβέντα;
Τη μισώ αυτή τη σύγχυση, αυτό το φόβο, αυτό το μπέρδεμα και την κατασκευή εικόνων και ιδεών.Πολύ χαμηλά. Και αυτή τη φορά δεν ξερω αν θα γεννήσει κάτι αυτή η καταστροφή. Και το φοβάμαι γιατί διάλογος δεν γίνεται.Αυτή η ευκαιρία να ακουστεί κάτι, πάλι χάθηκε. και θα ξυπνήσουμε με τους ίδιους απέναντί μας αύριο. Πιο αγριεμένους. Δεν πιστεύω ότι η αστυνομία είναι ο εχθρός, εχθρός είναι η εξουσία και η προπαγάνδα της. Ακούω τα παντα και συνεχώς θυμάμαι τις απολύσεις στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, θυμάστε, τα πρωτα σημάδια λογοκρισίας. και παλι θα μείνουμε στην ωμή βία και στα καμμένα μαγαζιά, γιατί δικαιοσύνη ποτέ δεν αποδίδεται εδώ κάτω, μόνο τα χαλια μας ανακυκλώνουμε.
Ο ποντικός έχει ήδη φτάσει σε ασφαλές λιμάνι και περιμένει...τη σειρά του...