Περασε καιρος...

Πέρασε πολύς καιρός. σκέφτομαι τι να γράψω και τελικά αποφασίζω να σιωπώ. Η "κατάρρευση" ήταν καιρός πριν που είχε έρθει αρκεί να περπατούσες με τα μάτια ανοιχτά και να διάβαζες λίγο μόνο εφημερίδα. Ωστόσο όπως όλα τα τρομακτικά, σε σοκάρουν τόσο που αδρανοποιούν τα αντανακλαστικά. Τι να πω; ότι έχω διαβάσει για τα "Κραχ" αλλά η πραγματικότητα είναι πάντα πιο αποστομωτική; Να πω ότι δεν μπορώ να φανταστώ το μετά (ποσο χαμηλα θα παει) και να αναπαράξω τις εκδοχές περι καταστροφής του κόσμου ή περί ελεύσεως της Δευτέρας Παρουσίας;
Δε συμφωνώ ότι τα μικρά και ασήμαντα δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν. Πάντα με αυτά ασχολούνται οι άνθρωποι ακόμη και στον πόλεμο. Θα πει κανείς, ότι και τώρα πόλεμο έχουμε, τρίτο παγκόσμιο, αλλά με νέους τρόπους, κάποιοι αυτοεξοντώνονται λόγω της πίεσης που οι άλλοι εμμέσως ασκούν. Θα μετράμε σε λίγο πόσοι τρελλάθηκαν ή αυτοκτόνησαν από την απελπισία της οικονομικής καταστροφής.
Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι να κάνω.Παρακολουθώ και συγκρίνω με όσα έχουν παρέλθει. Μη νομίζετε αυτό το καινούριο βάρος που προστίθεται σε όσα ήδη υπάρχουν κάνουν την κατάσταση οριακή, και ας λέμε ο ένας στον άλλο "υπομονή θα έρθουν καλύτερες μέρες", καταβάθος πόσο το πιστεύουμε;